Ik heb er lang over kunnen nadenken, hoe ik het wou aanpakken, eens ik op eigen benen stond. Zware fond zou het worden en niets anders. De ‘grote routes’ zoals Noël Peiren ze zo mooi noemt.

Als 13-jarige trok ik al met vader naar Noël om onze eerste echte fondduiven te gaan halen. Helaas was 500-600km in vader zijn ogen ook al zware fond.

Ik ben opgegroeid met de ‘50’ van Coutteau, de ‘Tee’ van Denys, de ‘Freddy’ en de ‘Witneus’ van Florizoone, de ‘Kleine Didi’ van Devos en de ‘Artiest-Barcelona’ en ‘Prins-Barcelona’ van Peiren.

Naar die atleten keek ik op. Naar vader zijn ‘Goeie Rosten’ met zijn 11 eerste prijzen op Arras (100km) toch net iets minder.

Als je vele jaren later bij vader dan ‘Marathon Man’ ziet vallen in het schemerdonker, na 15 uren vliegen,  met als beloning een 15e nationaal Narbonne, of  ‘Little Magic’ in de regen en met koude noordenwind de 4e nationaal Pau ziet winnen, dan ben je al helemaal verkocht…

Alles wat ik op mijn duivenhok dus toepas staat in het teken van de zware fond.